مهندسی معکوس

بی شك شناخت محصول و درك عوامل موثر در مشخصه های آن، اولين پيش نياز بهبود كيفيت و نوآوری است كه لازمه آن درك مهندسی از مبانی عملكردی قطعه و ماشین است. مهندسی معكوس برای بازيابی و تشخيص اجزای متشكله يك محصول بويژه در صورت عدم دسترسی به طراحی اوليه كاربرد داشته و برای نگهداری، گسترش و توسعه امكانات موجود و مهندسی مجدد (RE-ENGINEERING) مورداستفاده قرار می گيرد.

اين روش ، روش پذيرفته ای براي كشورهای درحال توسعه من جمله ایران به شمار می رود. در اين فرايند ابتدا ميزان كمبود اطلاعات فنی براي پشتيبانی از توليد يك محصول معين می شود. سپس با انجام يك كار تيمی منسجم، متشكل از متخصصان و محققان رشته های مختلف علوم پايه به همراه مديريت و سازماندهی مناسب تشكيلات تحقيقاتی و توسعه ای (R&D) سعی می شود مدارك و نقشه های خاص طراحی محصول به دست آيد. با درنظر گرفتن مشخصات، هدف و شرايط طراحی محصول، استانداردهای ملی و رايج و همچنين پوشش دادن نقاط مجهول و ناشناخته سعی می شود مراحل نمونه سازی و نيمه صنعتی و در صورت لزوم ساخت و توليد محصول، انجام گردد.